Αφιέρωμα στην Εθνική Επέτειο "Η Λόγχη μας το θέλει" από τον ΠΗΛΕΑ Πλατυστόμου

 Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Πλατυστόμου "Ο ΠΗΛΕΑΣ" διοργανώνει το αφιέρωμα στην Εθνική Επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940 "Η λόγχη μας το θέλει" αυτή την Κυριακή 27/10/2019 και ώρα 20:00 μ.μ. στο Δημοτικό Σχολείο Πλατυστόμου. 

Στο αφιέρωμα αυτό θα παρουσιαστούν Ρεμπέτικα Τραγούδια της Κατοχής και Λογοτεχνικά Κείμενα που αποτυπώνουν ανάγλυφα αυτή την τόσο σημαντική για το έθνος μας ιστορική περίοδο.

Η είσοδος στην εκδήλωση θα είναι ελεύθερη.

Λίγα λόγια για το Ρεμπέτικο Τραγούδι την εποχή της Κατοχής:

Οι ρεμπέτες, οργανικό κομμάτι του λαού μας, σάρκα από τη σάρκα του, δεν μπορούσαν να μην τραγουδήσουν τους αγώνες και τα πάθη αυτού της Ελλάδας μέσα στην Κατοχή και την Αντιστασιακή εποποιία. 

Τα τραγούδια αυτής της περιόδου δεν είναι ευρέως γνωστά όμως αποτελεί γεγονός πως η ρεμπέτικη τέχνη και στιχουργική την τότε εποχή συμβάδισε με τους αγώνες του λαού μας.Οι στίχοι μάλιστα κάποιων τραγουδιών συγκλονίζουν με το ρεαλισμό τους, εκφράζοντας με ιδιαίτερο τρόπο τα πάθη της εργαζόμενης πλειοψηφίας των ανθρώπων εκείνη την περίοδο. Επίσης, ορισμένα τραγούδια εξέφρασαν την αναγκαία χειραφέτηση των γυναικών εκείνη την περίοδο, που απαιτούνταν από εκείνες να αφήσουν στην άκρη το νοικοκυριό και να αναλάβουν δουλειές "αντρικές". Χαρακτηριστικό είναι το τραγούδι "Αν φύγουμε στον πόλεμο" που ερμηνεύει ο Μάρκος Βαμβακάρης και ο Απόστολος Χατζηχρήστος.

Φυσικά το φιάσκο του Μουσολίνι δεν πέρασε απαρατήρητο και ασχολίαστο από τους ρεμπέτες μας. Από τη μία έχουμε τον Μπαγιαντέρα να εκφράζει την τόλμη των Ελλήνων στρατιωτών στο μέτωπο της Πίνδου, σε σχέση με τη δειλία και την ατολμία του φασιστικού Γενικού Επιτελείου που συνεδρίαζε στα υπόγεια του ξενοδοχείου "Μεγάλη Βρετανία" στην Αθήνα. Έτσι γράφτηκε το τραγούδι "Τους Κενταύρους δε φοβάμαι" (1940), όπου οι "Κένταυροι" ήταν μια επίλεκτη θωρακισμένη ιταλική μεραρχία, που γνώρισε θεαματική ήττα στο Καλπάκι.

Συνεχίζοντας στο ίδιο μοτίβο και με περισσότερο σκωπτική διάθεση έχουμε τον Στελλάκη Περπινιάδη στο τραγούδι του "Άκου Ντούτσε μου τα νέα", να σχολιάζει με εύθυμο τρόπο τα όσα συνέβαιναν την τότε εποχή.

Είναι γεγονός πως το ρεμπέτικο τραγούδι σε όλες του τις εκφάνσεις υπήρξε εξόχως πολιτικό και κοινωνικό τραγούδι, ζωντανεύοντας τα ιστορικά γεγονότα και την εικόνα της κοινωνίας μέσα από τους στίχους του.